(مرده پرستان)

سرشکم از ستمِ روزگار می‌ریزد

که خونِ دل بوَد از جور یار می‌ریزد

‌به زندگی نکند گر وفا ، بوَد چون خار

گلی که یار ، به سنگ مزار می‌ریزد

شادروان سید علیرضا شمس قمی