تو ای بهانه‌ی شیرین‌تر از شکرقندم
(تویی خداوندم)
تو ای بهانه‌ی شیرین‌تر از شکرقندم
به عشق پاک کسی جز تو دل نمی‌بندم
به دین این همه پیغمبر احتیاجی نیست
همین بس است که اینک تویی خداوندم
همین بس است که هر لحظه‌ای که می‌گذرد
گسستنی نشود با دل تو پیوندم
مرا کمک کن ازین پس که گام‌های زمین
نمی‌برند و به مقصد نمی‌رسانندم
همیشه شعر سرودم برای مردم شهر
ولی نه! هیچ کدامش نشد خوشایندم
تویی بهانه‌ی این شعر خوب، باور کن
که در سرودن این شعرها هنرمندم .
"زنده‌یاد نجمه زارع"
+ نوشته شده در پنجشنبه هفدهم خرداد ۱۴۰۳ ساعت 18:35 توسط شمس (ساقی)
|
به نـام خــــداونـد شعـــر و ادب