(رباعی)

گر با توام از تو جان دهم آدم را

از نور تو ، روشنی دَهَم عالم را

چون بی تو شوم قوّت آنم نبوَد

کز سینه به کام دل، برآرم دم را .

«باباافضل کاشانی»