بیوگرافی و اشعار استاد سید صادق سرمد
(بیوگرافی)
شادروان استاد سید صادق سرمد ـ فرزند سید محمدعلی ـ در سال 1286 خورشیدی در تهران متولد شد. تحصیلات خویش را در «رشته‌ی حقوق» به پایان رسانید، و مدت‌ها عضویت هیأت مدیره کانون وکلای دادگستری را عهده دار بود و در دوره‌ی هجدهم به نمایندگی مجلس شورای ملی از حوزه انتخابیه درگز برگزیده شد.
وی به مدت 7 سال روزنامه صدای ایران را به چاپ رسانید.
آثار :
درای کاروان (۱۳۲۹)
نغمهٔ کمال (۱۳۳۴، )
سرو و سرمد (۱۳۴۱،)
دیوان صادق سرمد (۱۳۴۷)
صادق سرمد سرانجام در 28 تیر 1339 بر اثر بیماری سرطان در تهران درگذشت و در امامزاده عبدالله (شهرری) به خاک سپرده شد.
روحش شاد و یادش گرامی باد.
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─
(میخانه)
میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت
میخواری و مستی ره و رسم دگری داشت
پیمانه نمی داد به پیمان شکنان باز
ساقی اگر از حالت مجلس خبری داشت
بیداد گری شیوه ی مرضیه نمی‌شد
این شهر اگر دادرس دادگری داشت
یک لحظه بر این بام بلا خیز نمی‌ماند
مرغ دل غم‌دیده اگر بال وپری داشت
افسوس که دست ستم از ریشه بر آورد
هر شاخ برومند که امّید بری داشت
بر خیر جماعت چه سخن ها که نگفتیم
ای کاش یکی زین همه گفتن اثری داشت
ز آه دل مظلوم، اگر رسم ستم سوخت
زآن بود که هر شعله ی آهی شرری داشت
در معرکه ی عشق که پیکار حیات است
مغلوب، حریفی که بجز سر ، سپری داشت
(سرمد)! سر پیمانه نبود این همه غوغا
میخانه اگر ساقی صاحب نظری داشت
"صادق سرمد"
به نـام خــــداونـد شعـــر و ادب