دوباره پیک شادی پرتو افکن بر زمین آمد

ولادت امام حسن عسکری (ع)

دوباره پیک شادی پرتو افکن بر زمین آمد
زمین را اختری تابنده از عرش برین آمد

طلوع کوکبی رخشنده روشن کرد عالم را
کزآن شق القمر با اذن ربّ العالمین آمد

ز کانون رسالت نوگلی از گلشن هادی
شکوفا شد که بر ما حجت دنیا و دین آمد

محمدخصلتی چون آفتاب روشن گیتی
به نام عسکری از سوی خلاق مبین آمد

گرفت از نور خورشید نبوت پرتوی، کز آن
چو گوهر بر دل انگشتر عالم نگین آمد

به جشن پور هادی تهنیت باید به مهدی گفت
که بهر تهنیت از آسمان، روح الامین آمد

زبان شعر در دیباچه‌ی مدحش فروماند
که قرآن را به توصیف مقامش یا و سین آمد

به امّیدی که گیرد دست هر افتاده از پا را
برون دست نیاز عالمی از آستین آمد

دل امّیدوار ما دخیل مهر آن ماهی است
که در روز جزا از حق، شفیع المذنبین آمد

کند هردم به‌درگاه رضا شکر خدا (طوسی)
که فخر خدمتش بر کفشدار زائرین آمد.

"شادروان حاج محمود کفشدار طوسی"

یارب! ز گناه من و دل در صف محشر

(مناجات)

یارب! ز گناه من و دل در صف محشر
از راه کرم در همه احوال ، تو بگذر

هر در که زدم باز نگردید خدایا
غیر از درِ لطف تو به روی من مضطر

کو آنکه کند چون و چرا در همه عالم
بر بخشش و احسان تو ای خالق اکبر

دریای کرم هستی و لطف تو عظیم است
بگذر ز گناهم به حق ِ ساقی کوثر

یک عمر گنه کردم و طاعت ننمودم
شرمنده‌ی احسان تو ام تا صف محشر

بر لعل لبم ذکر شبانگاهی زهرا ست
دارم به سرم سایه‌ای از رحمت حیدر

عمری به ولایش همه جا فخر نمودم
هرگز به دری در نزدم غیر همین در

(طوسی) همه دم نالد و گوید که خدایا
جز درگه تو نیست مرا درگه دیگر

شادروان حاج محمود کفشدار طوسی

حسین افتاده از زین بر بسیط خاک یا زهرا

(اَلسّلامُ علَیكَ یا اَباعبداللهِ الحُسَین)

حسین افتاده از زین بر بسیط خاک یا زهرا
فغان از ظلم و جور مردم ناپاک یا زهرا

حسین؛ آن خون حق فرزند زهرا و علی یعنی
امامی که بوَد جدش شه لولاک یا زهرا

زمانی نیزه گاهی تیر گلبرک تنش را سوخت
شد از پیداد گلچین لاله‌ات صد چاک یا زهرا

ز بی آبی گل سرخ حسینی گشت پژمرده
چه‌ها کردند قوم بدتر از ضحاک یا زهرا

عطش در سینه آتش در وجود پاک او می‌زد
شرر می ریخت آهش در دل افلاک یا زهرا

گلِ اندام او صد چاک شد از خنجر خونریز
جدا شد تا سر از آن پیکر صدچاک یا زهرا

تن خورشید را (طوسی) پس از کشتن رها کردند
به زیر سمّ اسب ، آن قوم بی اداراک یا زهرا

شادروان حاج محمود کفشدار طوسی

بیوگرافی و اشعار شادروان حاج محمود کفشدار طوسی

https://uploadkon.ir/uploads/377b11_24حاج-محمود-کفشدار-طوسی.jpg

(بیوگرافی)

شادروان حاج محمود کفشدار طوسی (بنیانگذار جلسه گلشن عسکری علیه‌السلام) فرزند علی اکبر ـ در سال 1289 هجری شمسی در مشهد مقدس به دنیا آمد، کفشدار بودن حرم حضرت رضا (ع) در خاندان کفشدار طوسی موروثی بود، طوری که پس از پدر ، او کفشدار حرم شد،

وی از عنایات اهل‌بیت (ع) ، هم توفیق شاعری داشت و هم افتخار ذاکری؛ رباعی ذیل از شادروان استاد حاج سید رضا موید ، ناظر بر همین مطالب است:

(طوسی) که زعشق بی قرارش کردند
دارای مدال افتخارش کردند
بر درگه ثامن الححج چون رو کرد
مداح و غلام و کفشدارش کردند

بسیاری از مداحان امروز مشهد از شاگردان او بودند و با بسیاری از شاعران این شهر دوستی داشت ، جلسه‌اش شب های دوشنبه برگزار می‌شد ، این هیأت به علت بیماری وی مدتی تعطیل شد ولی دوباره در سال 1365 هجری شمسی توفیق فعالیت پیداکرد و تا پایان عمر او نیز برقرار بود و در سال 1392 به شب یکشنبه تغییر یافت.

(چاووش نامه) کتابی است که از او به چاب رسیده است ، به امید روزی که شاهد مجموعه‌ی کامل اشعار وی باشیم.

کفشدار طوسی، سرانجام در تاریخ 15 خرداد 1367 هجری شمسی دار فانی را وداع گفت و راهی دیار باقی شد و پیچرش در جوار حرم مطهر حضرت ثامن الائمه (ع) (صحن قدس) به خاک سپرده شد.

روحش شاد و یادش گرامی باد.
─━⊰═•••❃❀❃•••═⊱━─

(عصر عاشورا)

چرخ گردون تا فکند از صدر زین خورشید را
در بغل بگرفت با گرمی زمین ، خورشید را

هیج کس باور ندارد بنگرد بر روی خاک
بر زمین افتاده از بالای زین خورشید را

کربلا بر عرش می‌نازد که در بر می‌‌کشد
گوهر چشمان ختم المرسلین خورشید را

تن به روی خاک گرم و سر به روی نیزه‌ها
کس ندیده بر سر نیزه چنین خورشید را

در شب شام غریبان ازددرون خیمه‌ای
بنگرد از دور ، زین العابدین خورشید را

می‌دود این سو و آن سو تا مگر بیند به چشم
از میان شعله ، آن طفل حزین خورشید را

جای زهرا و علی با مهربانی نور ماه
گرم می‌بوسد درین صحرای کین خورشید را

"شادروان حاج محمود کفشدار طوسی"