تو ای نور ، ای کوثر ، ای بهترین!
(مولودیه)
تو ای نور ، ای کوثر ، ای بهترین!
که از تو شرف یافته ماء و طین
تو ای فاطمه، ای سپهر جلال
جگر گوشه‌ی خاتم المرسلین
تو زادی و فضل و کرامت بزاد
تو زادی و شد زاده آیین و دین
تو زادی و مِهر و وفا زاده شد
تو زادی و معدوم شد قهر و کین
ز میلاد تو شاد ، خير الانام
ز میلاد تو خوش ، امام مبین
به پاکوبی و دست افشانی‌اند
به شاباش تو در جنان حور عين
زنان بهشتی پی تهنیت
نهادند بر آستانت جبين
تویی آنکه از خرمن جود تو
به تعظیم، میکال شد خوشه چین
ز دربانی تو کند افتخار
به خیل ملک جبرئیل امین
تویی آنکه عیسی بن مریم شده‌‌ست
ز يمن ولای تو گردون نشین
تو روح رسولی ، تو جان على
ز تو خرم و شاد، هم آن ، هم این
تویی آنکه یک رشته از چادرت
به محشر کند کار حبل المتین
تو و مرتضی خود ز یک گوهرید
ولای تو ما راست حصنی حصین
پدیدار شد یازده نور پاک
ز نور تو ای جانِ جان آفرین
ملایک به کوی تو سر داده‌اند
صلای سلامّ علَىّ الأمنين
به هرجا تویی، فضل و عفت تو راست
یکی در یسار و یکی در یمین
به باغ ولای تو ای جان پاک!
نروید مگر سوسن و یاسمین
هر آن کو نباشد تو را دوستدار
بوَد بی‌گمان در ضلال مبین
به مسعودی و یُمن میلاد توست
همه غرقه در نور ، ایران زمین
هر آن کو به مدح تو وا کرد لب
تراود ز گفتار او انگبین
(وفا) را به فریاد رس زآنکه هست
ثناخوان ، تو را تا دم واپسین
به میلاد تو در دلی غم مباد
دلی با غم و درد ، توام مباد
شادروان محمود شریف صادقی (وفا)
به نـام خــــداونـد شعـــر و ادب