من شبم ، تیره و تاریک، تو اما ماهی
(خاطر خواهی...)
من شبم ، تیره و تاریک، تو اما ماهی
من تو را خواسته‌ام تا تو که را می‌خواهی؟!
من گدای تو: گدا نه! تو بگو من که شوم!
تو بگو من که شوم؟ چونکه تو اینجا شاهی!
گرچه در چاه زنخدان تو یوسف نشده‌‌ست
دل من هست به مقدار ِ کبوتر چاهی؟!
دورم از تو، نفسم بند میاید، آخر
خارج از آب تنفس نتواند ماهی
چهره‌ی زرد مرا عشق تو گلگون می‌خواست
آه خودکار تو سرخ است و کاغذ کاهی
ماهِ نو نیست، منم، لاغری‌اش ارثی نیست
ماه ِ نو نیست، منم، آه که خاطر خواهی...
من به گیسوی تو خضر آمده‌ام، حرفی نیست
پشت این قصه اگر ظلمت اگر گمراهی
آه آیینه آنقدر بلور است که تو
با سخن گفتن از آه سراسر آهی
آنقدر نرم و لطیفی تو که حتی شبنم
موج در موج کند برگ گلت را گاهی
من شبم تیره و تاریک، تو اما ماهی
من تو را خواسته‌ام تا تو که را می‌خواهی؟! .
"بانو مهدیه امینی"
+ نوشته شده در پنجشنبه ششم اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت 17:30 توسط شمس (ساقی)
|
به نـام خــــداونـد شعـــر و ادب