(السابقون السابقون)
.........................
تو را تا دیده‌ام محو جمال کبریا دیدم
تو را غرق مناجات خدا، از خود رها دیدم
تو را در سجدهٔ باران و بر سجّادهٔ صحرا
به هنگام قنوت برگ‌ها، در «ربّنا» دیدم
تو در هفت آسمان سیر و سفر می‌کردی امّا من
تو را در سرزمین وحی، سرگرم دعا دیدم
کنار «حجر اسماعیل» در سرچشمه‌ی زمزم
صفا و مروه را گرد تو در سعی و صفا دیدم
«تو را دیدم که می‌چرخید گرد خانه‌ات کعبه
خدا را در حرم گم کرده بودم در شما دیدم»
تو را در دامن مادر، تو را در دست پیغمبر
تو را مولود کعبه، قبله‌ی اهل ولا دیدم
تو را فرمان برِ «یا ایها المدثر» از اول
تو را «السابقون‌السابقون» از ابتدا دیدم
تو را پابند پیمان الست از مطلع هستی
تو را عاشق‌ترین دلداده‌ی «قالو بلی» دیدم
تو افکندی حجاب از روی «کَرّمنا بنی‌آدم»
که سیمای تو را آیینه‌ی ایزدنما دیدم
تو آدم را فراخواندی به علم «عَلَّمَ الأسماء»
تو را در کشتی نوح پیمبر ناخدا دیدم
اگر اعجاز موسایی عصا بود و ید بیضا
سرانگشت تو را پرگار تقدیر و قضا دیدم
نه تنها از تو شد عیسی مسیحادم، که از اوّل
تو را هم عهد و پیمان با تمام انبیا دیدم
سلیمان از تو حشمت یافت هنگام نگین‌بخشی
تو را روح قناعت، اسوه‌ی فقر و غنا دیدم
زدی خود را به آب و آتش ای شمس جهان‌آرا
تو را پروانه‌ی پیغمبر از غارحرا دیدم
به جولانگاه احزاب و نبرد خندق و خیبر
به دستت تیغ «لا سیف» و به شأنت «لا فتی» دیدم
به یک ضربت که در خندق زدی، در برق شمشیرت
جهانی را به لب «اَهلاً و سَهلاً مَرحَبا» دیدم
تلاوت کردی «آیات برائت» را به زیبایی
تو را خورشید بام کعبه در «اُمُ القُریٰ» دیدم
تو را در مسجد و محراب، در میدان و بر منبر
تو را در بی‌نهایت ، در کجا در ناکجا دیدم
چه می‌دیدم خدایا روز فتح مکّه با حیرت
خلیل بت‌شکن را روی دوش مصطفی دیدم
«و سُبحانَ الّذی أسری بِعَبدِه» را که می‌خواندم
تو را در لیلةُ المعراج ، با بدرُالدُّجا دیدم
سراغ آیه‌ی «اَلیَوم اَکملتُ لکُم» رفتم
تمام آیه را وصف علی مرتضی دیدم
شکوه و عزّت هستی! کمال عشق و سرمستی!
چه گویم من که روی دست پیغمبر چه‌ها دیدم
تو را در سایه‌ی باغ «اَلَم نَشرح لَکَ صَدرَک»
شکوفا یافتم، مصداق «مِصباحُ الهُدی» دیدم
گل روی تو را در «سَبِّح اسم ربَّکَ الاعلی»
تَجَسُّم کردم آری ، تا جمال کبریا دیدم
تو را در سوره‌ی «حامیم تنزیلٌ منَ الرَّحمن»
تو را در آیه‌ی تطهیر و در «قُل اِنَّما» دیدم
تو را در نون «اَلرَّحمن» و عین «عَلَّمَ القُرآن»
تو را در یای «یاسین»، ترجمان طا و ها دیدم
تو را در «قُل کَفی بِاالله» در «وَالتّین وَالزَّیتون»
تو را در «لیسَ لِلانسانَ اِلّا ما سَعی» دیدم
نه تنها هست اوج رفعتت در قافِ «وَالقرآن»
تو را در سوره‌ی «وَالشَّمس» و «طور» و «وَالضُّحی» دیدم
تو را با چهره‌ی پوشیده و خرما و نان بر دوش
کنار زاغه‌های شهر کوفه بارها دیدم
نوازش از تو می‌دیدند فرزندان شاهد هم
تو را با گوهر اشک یتیمان آشنا دیدم
به مسکین و یتیم از بس محبت کردی و احسان
تو را در سوره‌ی انسان و متن «هل أتیٰ» دیدم
چه می‌دیدم خدا را در سکوت محض نخلستان
تو را هر نیمه‌شب ، در گریه‌های بی‌صدا دیدم
شبی که شمع بیت‌المال را خاموش می‌کردی
تو را با بی‌ریایی، خفته روی بوریا دیدم
چو راز غربت خود را به گوش چاه می‌گفتی
چو نیلوفر کشیدم قد، تو را ای ماه تا دیدم
تو را پشت در آتش زده، با زهرةُالزّهرا
صبور و مهربان، در تیرباران بلا دیدم
اگر نامردمان دست تو را بستند، آن‌ها را
اسیر پنجه‌ی تقدیر، در «تَبَّت یَدا» دیدم
در ایوان نجف، در کوفه، در محراب مسجد هم
شهادت‌نامه‌ی «فُزتُ وَ رَبِّ الکَعبه» را دیدم
پس از آن لیلة القدری، که شد شقُّ القَمَر، هرشب
تو را در جوهر خون شهیدان خدا دیدم
تو را یاری‌گر خون خدا، با عترت یاسین
تو را دلجوی یاس ارغوان، در نینوا دیدم
تو را در آسمان نیلگون ظهر عاشورا
تو را در سایه‌روشن‌های شام و کربلا دیدم
شب شام غریبان و پرستوهای سرگردان
تو را دل‌سوخته در شعله‌زار خیمه‌ها دیدم
اگر خورشید دشت کربلا از نوک نی سر زد
تو را در موجی از آیات تسلیم و رضا دیدم
تو را با کاروان اهل‌بیت وحی در غربت
تو را در حیرت از خورشید در تشت طلا دیدم
کسی از آستانت دست خالی برنمی‌گردد
که در آیینه‌ی آیین تو ، مهر و وفا دیدم
محمدجواد غفورزاده (شفق)
به نـام خــــداونـد شعـــر و ادب